Gisteren aan het einde van de ochtend vertrok dan eindelijk mijn vliegtuig naar Delhi. Op Schiphol had ik nog wat problemen met de liften die me drie keer naar een andere verdieping stuurde dan waar ik op gedrukt had. Na het afscheid van mijn familie ging het allemaal voorspoedig. Mijn vliegtuig vertrok met lichte vertraging, maar de reis verliep verder vlot en comfortabel. Het vliegtuig zat niet verrassend vol Indiërs dus ik kon alvast in de stemming komen. Enige minpuntje was toen ik het bagageluik boven mijn hoofd opende om mijn tas te pakken en er een andere tas uitviel op de schoot van de man voor me. Daar heb ik in ieder geval geen vrienden meer mee gemaakt. Ach ja, niet alles wordt je in de schoot geworpen.

Laat in de avond arriveerde ik op Indira Gandhi International Airport. Dit vliegveld was op dat moment een uitgestorven, marmeren paleis met verbazingwekkend weinig security. Na de problemen die ik had gehad om mijn visum te kunnen krijgen had ik toch wel verwacht dat er een hele krijgsmacht op de luchthaven zou staan. Niets was minder waar en nadat ik een van de 46 (!) balies had gekozen om mijn stempeltje te halen mocht ik nu eindelijk echt India in. Geen bagagescans, fouilleren of andere franje. Ik was binnen.

Ineens sta je dan in het gigantisch wervelende New Delhi. Het was bij mijn aankomst donker en relatief rustig gezien de tijd. Wel was het nog steeds ontzettend warm en het voelde voor mij alsof iemand een warme deken in mijn gezicht gooide. Degene die me zou komen afhalen had mij snel gevonden. Het grote avontuur kon nu echt gaan beginnen.

Delhi is chaos. Er wordt links gereden wat op zich natuurlijk geen probleem is, maar aan verkeersregels doen ze daar niet echt. Alles en iedereen schiet links en rechts voor elkaar en als je wilt inhalen dan toeter je gewoon. De wegen daar zijn zeker niet van slechte kwaliteit, maar als je je erin wilt begeven moet je dus wel een serenade van claxons doorstaan. Arm en rijk leven letterlijk naast elkaar en een grote villa met een vuilnisbelt ernaast is daar niet ondenkbaar. Ik verblijf in het relatief rijke zuiden van Delhi waardoor ik de ergste armoede (nog) niet heb gezien. Ook opvallend is het grote aantal zwerfhonden die daar als een gewoon onderdeel van het straatbeeld worden beschouwd. Verder stinkt het er, maar de extreme stank waarvoor ik was gewaarschuwd vind ik vooralsnog wel meevallen.

Zoals Delhi chaos is, had ik zelf ook niet verwacht dat bij AIESEC alles wel vlekkeloos en strak georganiseerd zou verlopen. Dit bleek ook het geval: mijn accommodatie zou pas de volgende dag gereed zijn en ik zou die nacht verblijven bij Achal (de jongen die me kwam ophalen) en een vriendin van hem die haar huis beschikbaar stelde. Na een lange, turbulente dag heb ik zowaar het eerste Indische biertje al geproefd en ik moet zeggen dat dit prima smaakte. Het merk was Kingfisher in een afgesloten flesje, wat een groot en vooral betrouwbaar merk is in India. Het deed me aan Grolsch denken, zowel het flesje als de smaak. Mijn eerste gerecht hier was niet bepaald Indisch te noemen: een hotdog die overigens niet van zwerfhonden is gemaakt.

Nadat ik die nacht ondanks de verzengende warmte toch vrij goed geslapen heb, gingen Achal en ik de volgende dag weer op pad om me naar mijn accommodatie te brengen. Dit bleek toch wat complexer te zijn dan ik dacht. Ik ben gebracht naar een tijdelijke, goedkopere accommodatie waarna ik naar een aantal dagen naar een beter onderkomen (‘standard') zal vertrekken dat mijn definitieve verblijfplaats zal zijn. Waar ik nu zit is een ‘basic' accommodatie en het is ook echt basis. Ik heb weliswaar mijn eigen plekje, maar verder is het mager. Niet dat ik er heel veel van had verwacht, het is tenslotte India, maar ineens realiseerde ik me hoe vanzelfsprekend we in Nederland bepaalde luxe vinden. Helemaal als ik me realiseer dat ik in een rijk deel van Delhi bivakkeer. De badkamer hier heeft een douche waar niet veel meer dan een pisstraaltje uit komt. De keuken zou de Smaakpolitie al helemaal niet doorstaan. Ook heb ik al kennisgemaakt met de eerste Indische kakkerlak, een joekel van meer dan 3 centimeter die uit mijn bed kwam. Volgens mijn huisgenoten zijn ze vrij zeldzaam hier dus ik ga er maar vanuit dat ik gewoon vette pech heb gehad. Ook waande ik me even in een Zeldaspel toen overal in mijn kamer op de vreemdste plekken rupees lagen die waarschijnlijk door de vorige bewoner achtergelaten zijn. Een beetje een vreemde manier om van je kleingeld af te komen, lijkt me. Mijn verblijfplaats heeft echter zeker ook voordelen. Ik heb een ventilator boven mijn bed, een drinkwatertank naast mijn bed en aardige huisgenoten. Al met al red ik me dus echt wel.

De details over mijn verdwaalavontuur en meer nieuwe ervaringen vertel ik lekker pas de volgende keer. Natuurlijk zal ik jullie ook voorzien van foto's. Blijf lezen, wordt vervolgd...