Er is eindelijk werk aan de winkel! Nee, ik zeg het verkeerd. Voor mij is er nu eens een keer geen werk aan de winkel, maar toch heb ik genoeg te doen. Na zo'n tien dagen de toerist te hebben uitgehangen, kreeg ik toch wel de behoefte om eens wat productiefs met mijn leven te gaan doen. Mijn stage die bekend staat onder de codenaam ‘Project ROAR (Reaching Out for Animal Rights)' zou eindelijk van start gaan. Het had wat voet in de aarde. Eerst werd mijn begindatum meerdere malen uitgesteld. Vervolgens ondervond ik wat organisatorische moeilijkheden om enigszins geïnformeerd te worden en in contact te komen met mijn Indische werkgever. Met veel kunst en Indisch vliegwerk is het me uiteindelijk gelukt om aan de slag te gaan. Nu ik eenmaal in contact ben met de organisatie zelf, verloopt de communicatie vlekkeloos.

Afgaande op de taakbeschrijving die ik van tevoren heb gekregen en waarop ik het project gekozen heb, bestaat mijn project uit meerdere onderdelen. Mijn onderwerp is dierenrechten in India en door interactie met dieren en dierenrechtenorganisaties is het de bedoeling om hier een goed beeld van te krijgen. Daarnaast zal ik met ideeën moeten komen om dierenrechten meer onder de aandacht te krijgen en te verbeteren. Dit klinkt lekker breed en dit is het ook. Voor mij betekent het dus dat ik er zelf wat van moet gaan maken. In India komt weinig je aanwaaien dus voor mij is de uitdaging om met de middelen die ik heb een zo optimale prestatie binnen de kaders van dit project te leveren. Ik ben dan ook het een en ander van plan.

Het eerste onderdeel van mijn stage is al geslaagd. Sinds vorige week werk ik in een dierenasiel waar vele dieren worden opgevangen. Het asiel wordt gedomineerd door honden en puppies, maar daarnaast leven er ook katten, apen, pauwen, papegaaien, eenden, ezels, geiten, schapen, koeien, paarden, een kameel, kippen, konijnen, ratten en waarschijnlijk nog meer dieren die ik hier nu vergeet. Het asiel wordt gefinancierd door People for Animals, een grote non-profit organisatie die zich focust op het verbeteren van dierenrechten in India. Dit ligt dus helemaal in mijn straatje. De eerste dagen bestonden er voor mij uit om het asiel en alle verschillende dieren te leren kennen. Met sommige dieren ga ik meer om dan met anderen, zo ben ik na eerdere ervaringen geen grote liefhebber van apen. Van alle dieren is vooral het omgaan met de vele puppies een unieke en hartveroverende ervaring. Nog nooit ben ik naar mijn werk gegaan en zo aangenaam begroet als door deze jonge hondjes: elke ochtend krijgen ze het weer voor elkaar mijn werkdag met een grote glimlach te laten beginnen.

Naast het omgaan en verzorgen van de dieren, leer ik ook beetje bij beetje de organisatie van het asiel beter kennen. Het is een enorm goed werkende organisatie waar het werk nooit stilligt. Elke dag worden dieren naar het asiel gebracht. Sommige dieren zijn gered van de straat, andere worden gebracht door eigenaren die hun huisdier niet langer kunnen verzorgen. Ook zijn er dieren die gered zijn van handelaren die onder dieronwaardige omstandigheden geld aan ze proberen te verdienen. Er zijn dieren die met de meest vreselijke verwondingen in het asiel belanden. Een hond met drie poten is geen uitzondering en voor degenen met een zwakke maag zal ik niet verder in detail treden Gelukkig staat er een professionele en goed georganiseerde medische staf klaar om ze te helpen en er dagelijks voor te zorgen dat elk dier medisch gecontroleerd en verzorgd wordt. Zieke dieren worden apart gehouden van gezonde dieren om besmetting te voorkomen. Alleen topfitte dieren kunnen worden geadopteerd als huisdier, al worden over het algemeen alleen puppies, kittens en jonge konijntjes geadopteerd. Hierbij wordt zoveel mogelijk geprobeerd na te gaan of het aanstaand huisdier wel in goede handen zal belanden. Ook is er drie middagen per week een adoptiestal van People for Animals bij een groot winkelcentrum waar enkele puppies, kittens en eventueel konijnen die klaar zijn voor adoptie een extra kans hebben om een nieuw thuis te krijgen. Andere dieren die niet geadopteerd worden leiden een gelukkig leven in het asiel of worden vrijgelaten indien ze gezond zijn en het niet mogelijk is om ze in het asiel te houden. Denk hierbij aan een adelaar of een uil, twee dieren die de afgelopen week naar het asiel gebracht, verzorgd en weer vrijgelaten zijn om de eerder genoemde reden.

Dagelijks maak ik een gebruikelijke ronde langs verschillende verblijven en controleer op voldoende voedsel en drinken, maak de hokken schoon indien nodig en breng eventueel zieke dieren naar de dokter. In totaal zijn we hier met vier stagiaires; er zijn meer stagiaires die dit project doen maar zij werken met soortgelijke organisaties en dus niet in dit asiel.

Mijn taak is nu om de rest van mijn project uit te werken. We zijn van plan om de dierentuin in Delhi te bezoeken en als het meezit ook nog een of meerdere natuurreservaten. Zo kunnen we een goed beeld krijgen van de meer exotische dieren die India rijk is. Ook wil ik proberen of het mogelijk is om enkele dagen mee te lopen in de zoo om zo met nog meer dieren te kunnen werken. Verder wil ik proberen in contact te komen met het management van People for Animals om zo ook meer te weten te komen met kantoorwerk en de andere kant van de organisatie. Het juiste telefoonnummer heb ik al, het is nu een kwestie van een belletje plegen zodra deze persoon terug is en het oerwoud van doorverwijzingen en onverstaanbare Indische accenten aan de telefoon doorstaan. Ik hoop dat dit alles doorgang kan vinden.

Verder heb ik er hoogstwaarschijnlijk een bijbaantje bij! Via een huisgenoot ben ik gevraagd om leraar Nederlands (je leest het goed) te komen spelen op een talencentrum in de buurt van mijn accommodatie. Het is tot eind juli in totaal 20 uur verspreid over meerdere weken en ik krijg nog betaald ook. Ik ga dit proberen zoveel mogelijk buiten mijn eigen werk om te doen. Volgende week dinsdag heb ik als het goed is aan afspraak met de manager van dit talencentrum om een en ander uit te werken en op zo kort mogelijke termijn te starten. Waarschijnlijk wordt dit al direct de dag erop.

Ook qua reisplannen zit ik niet stil. Afgelopen weekend heb ik een bezoek gebracht aan de plaatsen Jaipur en Udaipur in de provincie Rajasthan. Komend weekend ben ik drie dagen bij een landelijke AIESEC conferentie in Shimla, een bergstadje ten noorden van Delhi tegen de Himalaya aan. Dit schijnt een erg mooie plaats te zijn en de AIESEC conferenties zijn, als ik ze hier moet geloven, legendarisch. Een letterlijk hoogtepunt ga ik zeer waarschijnlijk volgend weekend beleven. Er zijn ver gevorderde plannen voor een trip naar Dharamsala. Dit is de thuishaven van de dalai lama. Deze stad ligt dieper in de Himalaya en vanuit hier is het idee om nog wat dieper de grootste bergketen ter wereld in te trekken. Later meer over mijn reiservaringen.

Er is zoveel te doen en te zien en ik begin me te realiseren dat het (te) hard gaat qua tijd. Ik wil nog een heleboel, maar ik realiseer me ook dat ik elk moment dat ik hier nog heb ontzettend moet koesteren omdat het voorbij zal zijn voordat ik er erg in heb. Gegeven dat ik al bijna halverwege mijn verblijf hier ben, wil ik afsluiten met een voorspelling die rechtstreeks uit Studio Sport had kunnen komen: De tweede helft wordt nog zoveel beter!