Voor mij geldt nu dat het deze eerste dagen vooral wennen en verkennen is. Dat wennen komt wel goed, maar dat verkennen had nog enige voet in de aarde. Op mijn eerste dag ben ik er twee keer op uitgetrokken en tweemaal verdwaald. De eerste keer dacht ik gezellig een blokje om te lopen toen ik de weg kwijtraakte en vervolgens datzelfde blokje maar precies diezelfde weg ben gaan teruglopen om niet te verdwalen. De tweede keer was nog een stuk ernstiger. Ik was aanvankelijk met een Russische huisgenoot (bij mij in huis woont een Russisch echtpaar) naar de markt hier om de hoek gegaan toen ik een bericht van Achal kreeg dat hij bij mijn appartement was. Ik ging dus alleen terug omdat mijn huisgenoot (Artem) nog wat spullen moest kopen. Op de een of andere manier liep ik verkeerd. Ik was opnieuw verdwaald. Ik had geen idee waar ik was en wist ook de naam van de accommodatie niet. Teruglopen had geen zin, want ik wist niet hoe ik gekomen was omdat ik al pratende niet op de route had gelet. Ik was de Indische sigaar al weet ik niet of Indiërs veel sigaren roken. Achal kon niet wachten want hij had een andere afspraak maar hij had me het adres van de accommodatie gesmst. Ik dacht dus wel even de weg te vragen en dan thuis te komen. No way, letterlijk. Indiërs kunnen je NIET de weg wijzen. Oké, er zijn een paar uitzonderingen maar het gros stuurt je maar ergens heen omdat ze niet willen toegeven dat ze het zelf niet weten. Ik werd dan weer naar links en dan weer naar rechts gestuurd en vaak in tegenovergestelde richting. Zelfs de rickshaws (fietstaxi's) die ik twee keer heb gepakt brachten me niet terug naar huis. Ik moet zeggen dat ik redelijk wanhopig begon te worden. Ik had het gevoel het hele gebied al te hebben afgelopen waar alles hetzelfde leek, maar mijn huis was onvindbaar. Het leek wel van de aardbodem verdwenen. Uiteindelijk ontmoette ik een Indiër, als ik het goed onthouden heb heette hij Nand, die echt ongelooflijk aardig was en me uit de brand wilde helpen. Het gevolg was dat we toen met twee personen liepen die de weg niet wisten. Gelukkig sprak hij Hindi dus het vragen van de weg ging al wat soepeler. Na verloop van tijd en enkele telefoontjes tussen Nand en Achal vonden we zelfs het adres. Toen bleek dat dit adres niet bij mijn accommodatie hoorde, ik had het verkeerde adres gekregen. Gelukkig had Achal de huisbaas al gebeld om me op te halen bij de bioscoop waar ik op dat moment stond. Uiteindelijk kwam ik dus toch nog thuis, maar ik wist dat ik pas weer naar buiten zou gaan als ik de omgeving beter kende.

De volgende twee dagen ben ik echter een stuk beter op gang gekomen. Ik weet nu inmiddels het adres en enkele herkenningspunten hier in de buurt waarnaar ik altijd een rickshaw kan pakken om dan vervolgens het laatste stukje te lopen. Deze rickshaws zijn een waar spel van afdingen en je niet laten afzetten zonder de bestuurder daadwerkelijk tekort te doen. Ik moet zeggen dat ik hier al aardig bedreven in begin te raken. Maar goed, het werd voor mij dus tijd om de wijde wereld in te trekken, mede omdat mijn stage pas vrijdag begint. Ik heb vanaf nu dus nog vier dagen om de toerist uit te hangen, hoewel ik daarna natuurlijk ook wel vrije tijd zal hebben. Gisteren ben ik met Achal en twee Russische meisjes (Catarina en Lena) die vrijdag zijn aangekomen naar een enorm winkelcentrum geweest waarbij elke Nederlands winkelcentrum dat ik herkend verbleekt. Ik denk dat het een van de meest welvarendste delen van Delhi is hoewel ertegenover de mensen gewoon weer langs de straat zitten. Het contrast is en blijft gigantisch. Tijdens onze autorit zijn we volop straatverkopers tegengekomen, een fenomeen waarmee ik op zich wel bekend ben van eerdere vakanties. Wonderbaarlijk vond ik het echter dat deze niet over het strand lopen of me in restaurants houten paarden proberen aan te smeren, maar dat ze letterlijk op de snelweg tussen de auto's en rijstroken doorwandelen. In Nederland moet ik de eerste straatverkoper die midden op de A2 Winnie de Poeh knuffels verkoopt nog tegenkomen. Het geeft de chaos van New Delhi weer eens goed weer.

Vandaag ben ik met Catarina en Lena naar twee tempels geweest. Allereerst zijn we naar de Lotus tempel geweest, een tempel die niet verrassend de vorm van een lotus heeft. Deze tempel is omgeven door een afgesloten terrein met een enorm mooie tuin, maar buiten het hek begint een sloppenwijk. De Lotus tempel is een tempel van het zogeheten Bahai geloof, vernoemt naar de stichter, wat stelt dat alle wereldgodsdiensten boodschappers zijn van dezelfde God die in contact geweest is met deze boodschappers (Christus, Mohammed, Mozes, Buddah etc.). Ook zijn we bij de nabijgelegen Iskon tempel geweest. Ook dit was een bijzondere en mooie ervaring. Deze tempel vertegenwoordigt geen religie, maar een spirituele stroming. We hebben een tijdje met een man gepraat die waarschijnlijk een van de managers daar is; we mochten zelfs mee naar zijn kantoor waar hij allerlei interessante gratis boekjes had. Ook bleek hij prima Russisch te spreken omdat hij daar gewerkt heeft, iets dat voor mijn reisgenoten natuurlijk een leuke verrassing bleek te zijn.

De komende dagen ga ik nog meer van Delhi verkennen, alleen of al dan niet met mensen die niet hoeven te werken. Verder is er nog goed nieuws over het weer: de moesson is begonnen wat betekent dat het hier nu ongeveer 10 graden is afgekoeld. Ik gok dat het hier nu rond de 30 graden is, terwijl het niet constant regent. Ik moet zeggen dat ik nog nooit zo blij ben geweest met regen wat voor haast iedereen hier als een verlossing komt. Na regen komt natuurlijk ook weer zonneschijn, die hier nu gelukkig wat minder warm is.